Witold Turant

Biografia

(Fot. Bogdan Kułakowski)

Urodzony 9 kwietnia 1951 roku. Absolwent polonistyki Uniwersytetu Śląskiego (1975, seminarium prof. Ireneusza Opackiego).  Zainteresowań naukowych nie stwierdza się, natomiast występuje szeroka paleta zainteresowań całkiem nienaukowych: muzyka (jazz, rock, folk), fotografia, osiągnięcia pewnej szczególnej gałęzi przemysłu spożywczego. W pogodne dni pisze prozą, czasem przechodzącą w esej, w dni deszczowe skłania się ku poezji. Z mediów najbliższe jest mu radio. Najczęściej podejmuje tematy związane z historią kultury i cywilizacji, której najbardziej dla niego irytującym wytworem jest miasto. Tematy bukoliczne działają na niego kojąco. Wątki erotyczne obecne, ale bez przesady i samochwalstwa.

Istotne publikacje:

Gazetka szkolna: Pamflet o zakalcowatości nauk ścisłych. Ok. roku 1966.
Przespałem. [poezja]. MAW, Warszawa,  1988.
Z Mezopotamii. [poezja]. Towarzystwo im. Zofii Kossak, Cieszyn, 1991.
Przygoda na Tylnej Mariackiej. [opowiadania]. Branta, Bydgoszcz, 2009.
Przekłady:

Julie Burchill: Ambicja. Almaprint, Katowice, 1991.

Arieh Ben Tov: Czerwony Krzyż spóźnia się. Sosnowiec 1992.

Martin Marix Evans: Rok 1918. Krach cesarskich Niemiec. Warszawa 2010.

Nagrody:
1991 − Festiwal Mediów „Człowiek w zagrożeniu” – I nagroda za słuchowisko Christopher w Berlinie (razem z Beatą Kasztelaniec).
2012 – II nagroda (Srebrna Wieża Piastowska) w konkursie poetyckim w Cieszynie.

Próbka tekstu

ELŻBIETAŃSKI LONDYN

Oczekiwanie

(elegia na harfę i głos)

Postanowiłam umrzeć na stojąco, jak na władczynię przystało.

Dam przykład kobietom i mężczyznom, morzu i kontynentom;

Śmierci rzucę wyzwanie, a tego nudziarza , syna intrygantki,

Uczynię swoim następcą. Niech Anglia wie, co utraciła.

Wieje chłodny wiatr. Od północy ciągną chmury.

Czekam, a ona wciąż nie nadchodzi. Mężczyźni od dawna

patrzą na mnie bez przyjemności, ale nie dbam już o to.

W końcu to ja, królowa-dziewica, zbudowałam ten gmach…

Królowa-dziewica – śmiechu warte. Ale wątpiący trafiali na szafot,

więc tak już pozostało. Jedynie z moim protestanckim Bogiem

nie będę się spierać o ten szczegół. Anatomia nie darzy

koronowanych głów specjalnymi względami. Jestem kobietą, jak inne.

Wciąż stoję. I wciąż znoszę ten chłodny wiatr. I czekam.  

Tego monarchowie nie lubią najbardziej, ale chwila jest wyjątkowa  

i taki gość przybywa raz w życiu; kimkolwiek się jest. Dworki drzemią.

Gdyby przyszła teraz nie widziałyby jak bardzo się boję.

Chmury i wiatr. I ten chłód od północy

przenikający przez drzwi mojego pałacu. Dość tego!

Niech służący zgasi lampę. Przynajmniej taki rozkaz

Królowa jeszcze może wydać.

Bibliografia

1. Turant Witold: Przespałem. MAW, Warszawa, 1988.
2. Turant Witold: Z Mezopotamii. Towarzystwo im. Zofii Kossak, Cieszyn, 1991.
3. Julie Burchill: Ambicja. Przeł. Witold Turant. Almaprint, Katowice, 1991.
4. Ben Tov Arieh: Czerwony Krzyż spóźnia się. Przeł. Witold Turant. OffMax, Sosnowiec, 1992.
5. Marek Sabela, Turant Witold (współautor): 6 szczebli drabiny europejskiej kultury zarządzania. M&W, Paris – Kraków, 2007.
6. Turant Witold: Przygoda na Tylnej Mariackiej. Branta, Bydgoszcz, 2009.
7. Evans Martin Marix: Rok 1918. Krach Cesarskich Niemiec. Przeł. Witold Turant. Bellona, Warszawa, 2010.
8. Brooks Katharine: Jaki wybrać zawód? Zaplanuj swoją przyszłość. Przeł. Witold Turant. Branta, Bydgoszcz, 2010.